Ik ben thuis, soms even weg voor de noodzakelijke boodschappen, doe de administratie voor ons bedrijfje en timmer, schilder en poets naar hartelust. Ook dan heb ik twee kleine toeschouwers die alles volgen en die, hoe klein ze ook zijn, imiteren. Dus Janna Lotte hoeft maar een doekje in haar handje te krijgen en ze begint verwoed haar tafelblaadje schoon te maken en Mina Marie peutert aan en klimt in alles wat ze te pakken krijgt.

De camping is een succes, nu met het derde seizoen voor de deur, steeds mooier en fraaier, het bouwen is inmiddels geen moetje meer, maar voor de ontspanning en de fotocursus loopt als een trein, legio mensen wil graag goed leren fotograferen in een prachtige omgeving gekoppeld aan een vakantie.

Dus wij krijgen steeds meer de tijd voor onze meisjes, iedere dag is er wel iets wat ons blijft verbazen, wat zijn ze groot, wat kunnen ze veel. Mina Marie is een talenwonder, nu met 19 maanden babbelt ze al hele zinnen, behalve als ze boos is, dan vervalt ze onmiddellijk in babygedrag en Janna Lotte beschikt over het talent om alles op en aan te pakken, opdrachtjes uit te voeren, geef mamma de luier is aan en te knipogen, met twee ogen dicht. En ze kunnen dansen (schudden met de billen), zingen naar hartelust met alles mee (niet te verstaan) en zijn dol op Pingu.

Soms denken we over nog een kindje, maar ons geluk is zo kompleet, nog leuker kan toch niet en ik ben toch ook al bijna 40, mijn lichaam kent uiteindelijk ook zo z’n beperkingen. Nu na ruim anderhalf jaar kan ik met de hand op mijn hart zeggen dat alles het weer doet, geen pijn meer in mijn bekken, mijn lijf voelt weer helemaal als van mij. En we wonen hier fantastisch maar niet groot en omdat mijn gynaecoloog vertelde dat de kans op weer een meerling ongeveer 90% is, hebben we besloten het bij deze twee dames te laten.

Ja en dan ga je naar de dokter en die vertelt je doodleuk dat sterilisatie van de man niet voor z’n 57e jaar gaat gebeuren, hij zou immers een ander kipje tegen kunnen komen……… Dus ik moet onder het mes, bij een vrouw van 37+ waarvan de jongste kinderen ouder zijn dan 7 maanden, is het wel toegestaan. Op zo’n moment merk je de cultuurverschillen. We hadden al wel gemerkt dat b.v. de vader mee op consultatie bij de gynaecoloog een hele happening is, hij werd gewoon genegeerd, dat is dan weer een absoluut vrouwending. Maar om zo geconfronteerd te worden met het duidelijke onderscheid tussen man en vrouw, dat kennen we in Nederland niet meer.

Ach het heeft ook zo zijn voordeel, vrouwen zijn hier in Frankrijk ook echt vrouwen, zelf in het gebied waar wij wonen (het één na armste departement van het land) kom je zeer kokette, dat is volgens mij ook echt een frans woord, dames tegen, tot in de puntjes verzorgd. Dus ook hier in ons gehucht, maak ik me op, kleed me iedere dag weer leuk aan, om vervolgens binnen een uur onder de modder te zitten omdat mijn dametjes besluiten dat taartjes gemaakt van aarde lekker te prakken zijn en vooral goed af te vegen zijn aan moeders rokken.

Ja, we leven op het platteland, als het weer het toelaat zijn we buiten, we stoken op hout en dat moet toch echt gehakt en geschouwd worden. Heerlijk, ik zou niet anders meer willen, natuurlijk tijdens een weekje volledige verzorging bij mijn ouders in Nederland geniet ik van de centrale verwarming, van de winkels op loopafstand, maar toch eigenlijk het meest van alle vrienden die we dan weer zien en waar we als we weer terug op onze berg zijn, tevreden op terugkijken.